Stageverslag week 1

Hier een verslag over de stage!
Ik mocht beginnen bij het gymnasium. Dat is de afdeling die het meest op fysiotherapie in Nederland lijkt. Ik was er vrijdag al wezen kijken dus ik wist al waar ik naartoe moest. Je hebt er een kleine soort van speelhoek voor kinderen met motorische ontwikkelingsstoornissen. Daarnaast heb je een oefenruimte met hometrainers, 2 loopbanden en 2 pulli’s met gewichten en tot slot nog 3 behandelruimtes die met een gordijn afgesloten kunnen worden.
Ik heb een hoop aparte dingen gezien. Maar laat ik maar beginnen met het ergste wat ik heb gezien. Die speelhoek voor kinderen. Ik was er vrijdag al geweest en toen stonden de haren al rechtop in mijn nek. Er komen daar dus kindjes binnen die een ontwikkelingsstoornis hebben, of in ieder geval een hersenaandoening. Ze moeten leren lopen, leren staan, enzovoorts. Ook worden er spastische kinderen behandeld.
Nou wat doen ze daar. Er is daar vaak een overschot aan therapeuten dus zijn ze vaak met 3 man tegelijk met 1 kindje bezig. Ook stagaires behandelen daar.
Het enige wat je daar hoort is de kinderen die keihard aan het janken zijn. En dat is ook niet zo gek want sommigen worden keihard uit hun spasmen gehaald, iets wat heel erg zeer doet en wat wij in Nederland juist heel erg rustig en beheerst moeten doen.
Er was dus ook een therapeut die wilde dat een kind opstond en klemde zijn voeten om haar voeten en tilde het kindje aan haar hoofd op! Echt belachelijk.
Ook heb ik gezien dat een meisje wat niet kon staan op moest gaan staan van 4 therapeuten. Heel erg huilen deed ze omdat ze het ook niet goed kon, haar voetjes stonden ook scheef. Vervolgens deed ze het en de 2e keer viel ze voorover op haar hoofd. Die therapeuten lieten haar gewoon vallen! En ze lachten haar uit !!!! Ik werd er kots en kots misselijk van. Gauw maar de andere kant opgekeken en sindsdien kom ik daar niet meer in die hoek.

Ook heb ik een vrouw gezien en behandeld die met een subluxatie (uit de kom) was. Het was 4,5 maand geleden en ze had nog steeds geen volledige bewegingsuitslag in haar arm. Kan natuurlijk wel op zich maar het is zo dat je ook als fysiotherapeut helemaal geen informatie krijgt alleen een papieren dossier en daar staat dan het verslag van de arts in en een soort van behandeling wat jij als therapeut allemaal moet doen en dat moet je dan gewoon uitvoeren. Heel vreemd dus. En we keken laatst ook in de kast van de dossiers en het was echt heeelemaal bezaait met dossiers, als ik volgende keer langs loop maak ik een foto en dan zet ik em op internet.
Maar in ieder geval ik had het over die vrouw, die had ik ook even gemobiliseerd en ik vroeg gaan we ook nog wat kracht trainen maar dat deden ze niet echt zo. Meer mobiliseren, bewegelijk maken. Ik mocht mijn idee uitvoeren en toen zijn we naar de pulli gegaan om wat exo en endorotatie te oefenen. Dus daar was ik wel blij mee.
Maar wat mij verbaasde was dat ze na de behandeling ineens weer de mitella aandeed! Na 4,5 maand.. Dat doen we namelijk niet in Nederland. Zeker maar een aantal weken en dan weer rustig aan de spieren het werk weer laten overnemen. Dus ik vroeg dat zo aan die fysio waarom ze dit deed en ze zei dat de patient heel erg bang was. Maar ik zei ja dan moet je daar op inspelen als fysiotherapeut door in gesprek te gaan. Dat hadden ze al gedaan maar ze bleef bang zei ze. Later zei de fysio anders zeg jij het tegen haar? Dus ik had het in het engels gezegd en zei vertaald in het Indonesisch en hoppa die mitella ging uit en de keer erna toen ze kwam had ze geen mitella om. Dus ik was blij dat ik in ieder geval daar mijn bijdrage aan had geleverd.

Wat me opvalt is dat ze hier heel veel manuele spierkracht training doen en niet zoals wij via machines. Ook gebruiken ze meer range of motion dan krachttraining wat vaak bij ons omgekeerd is zeker in een later stadium wil je veel krachttraining gaan doen.
We hebben ook een begeleider Pak (Mister) Ganjan. Echt een supergrappige man. Hij is zeg maar het soort van hoofd van de afdeling, maar hij kan echt maar een paar woorden engels. Dus het is ook echt supergrappig als hij wat wil vragen of zeggen dan moet Wulan, een fysiotherapeute die goed engels kan altijd voor tolk spreken.
Hij begint dan vaak zo van: Danny’s .. You can …. WULAN WULAN !! Haha en dan moet zij weer komen en dan begint hij weer in het Indonesisch te ratelen.
Vandaag was ook wel grappig toen lulde hij wat in het Indonesisch en toen zei ik : Oooohh op die manier, in het Indonesisch. Toen keek hij echt heel raar en begon ik hard te lachen.
Er zijn ook veel stagaires die er rondlopen en die zijn ook allemaal hartstikke aardig en echt super nieuwsgierig hoe de opleiding bij ons in elkaar zit en wat je allemaal wil gaan doen later enzo.
Pak Ganja wilde ook super graag weten wat wij deden voor behandeling bij osteoartritis en bij lage rugklachten.
En ik moest Bas er ook bij roepen. Dus wij een hele presentatie gehouden hoe wij alles zouden aanpakken en echt een hele vaardigheidsles gemaakt. Iedereen beetje foto’s maken en doen enzo. En op een gegeven moment zei ik van ja we willen ook wel weten wat jullie doen dan. Maar dat moest de volgende keer komen haha.
En even later kwam Pak Ganjan weer aan met de tolk dat hij graag wilde dat ik hem een behandeling zou geven voor osteoartritis en lage rugklachten want hij had er zelf last van !
Toen dacht ooo daarom wilde hij het zo graag weten haha.
Dat was het weer voor nu, ik zal proberen elke week wel wat te schrijven!!

Slamat Malam !