Week General Ward
Door: Danny Cevaal
Blijf op de hoogte en volg Danny
19 Maart 2014 | Indonesië, Soerabaja
Ik heb vorige ook mijn week stage gelopen in de general ward, vanalles wat kom je er tegen: veel longklachten en hartklachten
Leuke begeleider hadden we ook, pak Achmed. Hij lacht echt om alles . Maar ook echt om alles. Hij zei tegen mij toen we op de afdeling hartbewaking stonden: 'In het andere ziekenhuis is er iemand dood gegaan tijdens het oefenen, hahah.' Ik was wel verbaasd dat hij daar om moest lachen. Dat is wel typisch Indonesisch dat ze omdat ze zich geen houding weten te geven maar gaan lachen. Negatieve emoties tonen ze haast niet omdat dat een zwakte is volgens hun.
Ik behandelde de patiënten samen met een Indonesische student. Heb gelukkig zelf ook het een en ander gedaan want als je alleen maar staat te kijken en te luisteren naar al dat Indonesische gebrabbel, dan wordt je daar ook niet echt gelukkig van.
Ik had een man met COPD samen behandeld die weer sterker moest worden en meer conditie moest opbouwen. ik wilde met hem gaan squatten maar dat mocht niet van die student want de man was oud zei hij... Volgens mij was hij vergeten dat iemand ook een squat beweging maakt als je uit een stoel opstaat.
Maargoed dat moet je dan maar respecteren. Ze zijn dus wel erg voorzichtig in het behandelen van patiënten .
Heb ook een man met tuberculose behandeld, zitten wel risico's aan vast in verband met het infectiegevaar, maar als je zelf gezond bent kan er weinig mis gaan.
Wat ook wel grappig was om te zien was dat er een patiënt werd vervoerd op de long afdeling in bed, die aan de beademing zat en achter het bed liep iemand die een dikke zuurstoffles aan het vervoeren was van 30 kilo. Was wel apart zegmaar haha..
Dat was em weer, snel meer !
Leuke begeleider hadden we ook, pak Achmed. Hij lacht echt om alles . Maar ook echt om alles. Hij zei tegen mij toen we op de afdeling hartbewaking stonden: 'In het andere ziekenhuis is er iemand dood gegaan tijdens het oefenen, hahah.' Ik was wel verbaasd dat hij daar om moest lachen. Dat is wel typisch Indonesisch dat ze omdat ze zich geen houding weten te geven maar gaan lachen. Negatieve emoties tonen ze haast niet omdat dat een zwakte is volgens hun.
Ik behandelde de patiënten samen met een Indonesische student. Heb gelukkig zelf ook het een en ander gedaan want als je alleen maar staat te kijken en te luisteren naar al dat Indonesische gebrabbel, dan wordt je daar ook niet echt gelukkig van.
Ik had een man met COPD samen behandeld die weer sterker moest worden en meer conditie moest opbouwen. ik wilde met hem gaan squatten maar dat mocht niet van die student want de man was oud zei hij... Volgens mij was hij vergeten dat iemand ook een squat beweging maakt als je uit een stoel opstaat.
Maargoed dat moet je dan maar respecteren. Ze zijn dus wel erg voorzichtig in het behandelen van patiënten .
Heb ook een man met tuberculose behandeld, zitten wel risico's aan vast in verband met het infectiegevaar, maar als je zelf gezond bent kan er weinig mis gaan.
Wat ook wel grappig was om te zien was dat er een patiënt werd vervoerd op de long afdeling in bed, die aan de beademing zat en achter het bed liep iemand die een dikke zuurstoffles aan het vervoeren was van 30 kilo. Was wel apart zegmaar haha..
Dat was em weer, snel meer !
-
19 Maart 2014 - 21:46
Betty:
Aha, er is dus ook nog stage gelopen afgelopen week, tjonge wel apart van dat lachen, zeg.
Op zo'n manier doe je wel veel ervaring op en niet alleen op medisch gebied.
Die zuurstoffles................zie het helemaal voor me!
Groetjes -
26 Maart 2014 - 17:01
Chris:
Is squatten daar ook niet heel functioneel voor het naar de WC gaan?...
Leuk deze verhalen; keep them coming! -
11 April 2014 - 13:44
Danny:
Jaa Betty af en toe lopen we wel stage ! Haha
Maar Chris het squatten is voor het naar de WC gaan erg functioneel ook ! Voor elke opsta en zit beweging ;)
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
